Międzynarodowa konwencja o przewozie towarów drogą morską, konwencja ONZ o zasadach rotterdamskich, konwencja budapeszteńska o umowie przewozu towarów śródlądowymi drogami wodnymi czy też konwencja o ujednoliceniu niektórych zasad międzynarodowego przewozu lotniczego.

Specyfika różnych konwencji

Konwencje te mają zastosowanie umownie lub jeśli dany kraj jest ich sygnatariuszem. Jeśli tak, dotyczą one każdej umowy dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów drogą lądową, morską lub powietrzną. Np. CMR ma zastosowanie do umów międzynarodowego przewozu drogowego towarów pojazdami odpłatnymi, gdy miejsce odbioru towaru i miejsce wyznaczone do dostawy, określone w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, o który co najmniej jeden jest krajem umawiającym się – zobacz tutaj. Jednakże HVR ma zastosowanie tylko do umów przewozu objętych konosamentem lub podobnym dokumentem tytułowym, o ile taki dokument dotyczy przewozu towarów drogą morską, w tym konosamentem lub innym podobnym dokumentem, jak wyżej wymieniony, wystawionym na podstawie lub na podstawie czarteru od momentu, w którym taki list przewozowy lub podobny dokument własności reguluje stosunki między przewoźnikiem a jego posiadaczem.

Ponadto inny zestaw dokumentów będzie mieć zastosowanie do umów przewozu, w których miejsce odbioru i miejsce dostawy znajdują się w różnych państwach, a port załadunku przewozu morskiego i port wyładunku tego samego przewozu morskiego znajdują się w różnych państwach.

Ponieważ istnieje wiele konwencji, które regulują odpowiedzialność przewoźnika w międzynarodowym przewozie towarów, w tym artykule omówimy wyłącznie odpowiedzialność przewoźnika na podstawie wybranych.

Główne obowiązki przewoźnika wynikające z międzynarodowych konwencji o przewozie towarów to:

• Przejęcie towaru;

• Konserwowanie towarów podczas podróży;

• Przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia odpowiednim środkiem transportu i dostarczenie towaru posiadaczowi listu przewozowego.

W ten sposób przewoźnik powinien właściwie i starannie odbierać, ładować, obsługiwać, sztauować, przewozić, przechowywać, dbać o, rozładowywać i dostarczać towary. Przewoźnik musi również przewieźć towar na miejsce dostawy w wyznaczonym terminie i dostarczyć go odbiorcy w stanie, w jakim został mu przekazany przez załadowcę lub jego agenta.

W czym pomoże CMR?

Generalnie przewoźnik nie jest ekspertem od charakteru i specyfiki ładunku. W związku z tym nadawca ma obowiązek poinformować, wydać odpowiednie instrukcje i właściwie zapakować towar, w przeciwnym razie przewoźnik nie będzie ponosił odpowiedzialności. Jeśli jednak przewoźnik specjalizuje się w transporcie określonych ładunków, to przewoźnik musi zasadniczo posiadać wiedzę i umiejętności wymagane w tej konkretnej branży. Wszystkie te zasady określa odpowiednia dokumentacja, a pomocny w jej tworzeniu może być generator cmr. Większość międzynarodowych przepisów i konwencji dotyczących transportu pozwala stronom przewozu towarów samodzielnie decydować, czy przewoźnik lub nadawca/odbiorca ma wykonać operacje załadunku, rozmieszczenia i rozładunku. A jednak, jeśli przewoźnik sam wykona te operacje, będzie generalnie odpowiedzialny, nawet jeśli uzgodniono, że załadowca lub odbiorca ma załadować lub wyładować.